ผ้า และลายผ้า สุรินทร์

ซัมป๊วดโซด
ผ้านุ่งลายสมอ (ซัมป๊วดสมอ) มีลักษณะเป็นตารางสี่เหลี่ยมเล็กๆ ประกอบด้วยสีดำเหลืองทอง และสีเขียวขี้ม้า ส่วนมากคนสูงอายุจะนิยมนุ่ง และใช้ในชีวิตประจำวัน เพราะสีย้อมมีความคงทนต่อการซักได้ดี ผ้านุ่งลายนี้ จะมีการทอโดยด้ายมัดหมี่จะทอเส้นยืนและเส้นพุ่ง

ผ้าโฮลเปราะ
เป็นผ้าโฮลสำหรับผู้ชายนุ่งในพิธีสำคัญ เช่น งานบวช เป็นต้น ลักษณะผ้าโฮลเปราะจะทอเป็นลายมัดหมี่ โฮลของผู้หญิง แต่ไม่มีริ้วสลับสิ้นเปลืองไหมมากกว่า นิยมยืนพื้นสีเขียว การทอ ๑ ผืน จะต้องยาวประมาณ ๔ หลา หรือ ๓.๕ เมตร เพื่อใช้นุ่งเป็นผ้าโจงกระเบนได้

โสร่งเปราะ (โสร่งผู้ชาย)
มีลักษณะเป็นตารางใหญ่ สีแดงสลับสีเขียวมีริ้วตัดที่ตรงกลางตลอดผืน การทอโสร่งจะนำไหมสองสีมาควบกันแล้วนำไปทอ ผ้ากะนีว มีลักษณะเป็นสีพื้นไม่มีลวดลาย การทอจะใช้ไหมสองสีมาควบกัน แล้วนำไปทอเป็นผืน การนำไหมสองสีมาควบกันเรียกว่า " กะนีว" หรือ "ผ้าหางกระรอก" ลักษณะของผ้ากะนีวนี้ผิวสัมผัสจะมีความมันระยิบระยับ

โสร่งสะไรย์ (โสร่งผู้หญิง)
เป็นผ้านุ่งที่มีลักษณะเป็นสีพื้นที่มีเส้นไหมควบ หรือเรียกว่า กะนีว และมีการทอเป็นตารางเล็กๆ ในพื้นที่ทั้งหมด

ผ้ามัดหมี่
เป็นการทอผ้าที่มีลวดลายเกิดจากการมัดย้อมไหมทั้งเส้นทอ และเส้นพุ่งแล้วทอออกมาเป็นผืน ลวดลายที่ยังคงไว้กันอยู่ ได้แก่ ลายนก ลายช้าง ลายพญานาค ลายต้นสน เป็นต้น ปะโปร์ มีลักษณะการทอผ้าเล็กๆ คล้ายผ้ามัดหมี่ หรือผ้าขิด ของชาวไทย-ลาว นำมาต่อกับเชิงผ้านุ่ง จะเป็นมัดหมี่ หรือผ้าโฮล หรือสีดำก็ได้ ผ้าสีพื้น เป็นการทอด้วยไหมน้อยหรือไหมแท้ ด้วยไหมสีเดียวกันทั้งผืน นิยมทอสีขาว, เหลือง,เขียว ปัจจุบันนิยมทอด้วยสีสดๆ